واکسن های زیر واحد نوترکیب که به عنوان واکسن های پروتئین نوترکیب نیز شناخته می شوند از آنتی ژن های ویروسی یا باکتریایی تشکیل شده اند که از پروتئین های منفرد و ساده یا ساختار پیچیده ای مانند ذرات ویروس مانند (VLP). واکسن های زیر واحد نوترکیب با استفاده از فناوری DNA نوترکیب تولید می شوند.
سیستم های بیانی مختلف مانند باکتری ها (اشریشیا کولی، مخمرها (ساکارومایسس سرویزیه، هانسنولا پلی مورفا، پیچیا پاستوریسسلول های حشرات، سلول های پستانداران یا حتی گیاهان را می توان برای مقابله با چالش ها و گلوگاه های تولید واکسن پروتئین نوترکیب به کار برد.
اولین واکسن زیرواحد علیه ویروس هپاتیت B (HBV)، هپتاواکس، در سال 1986 مجاز شد. هپتاواکس بر اساس آنتی ژن سطحی هپاتیت B (HBsAg) با استفاده از مخمر S. cerevisiae به عنوان یک سیستم بیان، خود به VLP مونتاژ می شود. پس از آن، HPV، واکسنی که ویروس پاپیلومای انسانی و با استفاده از پروتئین ساختاری L1 را هدف قرار می‌دهد، معرفی شد و در سال‌های 2006 و 2007 وارد بازار شد. این موفقیت بزرگی بود و متعاقباً تأییدیه‌های چندین واکسن زیرواحد نوترکیب علیه ویروس‌ها یا باکتری‌ها را به همراه داشت.
واکسن های زیر واحد نوترکیب تایید شده
واکسن‌های زیر واحد نوترکیب در حال توسعه (جزئی)
Yaohai Bio-Pharma راه حل CDMO یک مرحله ای را برای واکسن زیر واحد نوترکیب ارائه می دهد
مرجع:
Cid R، Bolívar J. پلتفرم‌های تولید واکسن‌های مبتنی بر پروتئین: از استراتژی‌های کلاسیک تا نسل بعدی. زیست مولکول ها 2021 ژوئیه 21; 11 (8): 1072. doi: 10.3390/biom11081072.
EN
AR
HR
CS
DA
NL
FI
FR
DE
EL
IT
JA
KO
نه
PL
PT
RO
RU
ES
SV
IW
ID
LV
LT
SR
SK
SL
UK
VI
ET
HU
TH
TR
FA
AF
MS
BE
MK
UR
BN
