هپاتیت سی یک بیماری کبدی است که توسط ویروس هپاتیت سی (HCV) ایجاد می‌شود و از طریق خون فرد آلوده منتقل می‌شود. در سطح جهان، تخمین زده می‌شود که حدود ۵۸ میلیون نفر به ویروس هپاتیت سی آلوده هستند، با حدود ۱٫۵ میلیون مورد جدید هر سال. هپاتیت سی مزمن بر تخمینی ۳٫۲ میلیون نفر جوان تأثیر می‌گذارد و می‌تواند هپاتیت حاد و مزمن را ایجاد کند که شامل بیماری لاغر و بیماری جدی و طولانی‌مدت مانند سیروز کبد و سرطان (کارسینوم سلولی کبد و لنفوم‌ها) می‌شود. متفاوت با هپاتیت A و B، در حال حاضر واکسنی برای ویروس هپاتیت سی وجود ندارد.
ویروس هپاتیت سی یک ویروس کوچک، پوشش‌دار، RNA تک‌رشته‌ای مثبت است که به خانواده Flaviviridae تعلق دارد. ذرات ویروس هپاتیت سی شامل یک پوشش لیپیدی با قطر ۵۵ تا ۶۵ نانومتر است.
ژنوم HCV از یک قسمت باز خواندن تکی تشکیل شده است که طول آن 9600 پایه نوکلئوتیدی است؛ پروتئین‌های ساختاری HCV شامل پروتئین هسته، پروتئین‌های جلد E1 و E2 و پروتئین‌های غیرساختاری شامل NS2، NS3، NS4A، NS4B، NS5A و NS5B می‌باشند. پروتئین‌های ویروس به ترتیب زیر در ژنوم مدیریت می‌شوند: نهایی N- آنتیژن هسته (HCVcAg)-E1–E2–p7- NS2–NS3–NS4A–NS4B–NS5A–NS5B–نهایی C.
آنتیژن هسته HCV (HCVcAg)
آنتیژن هسته HCV به عنوان یک فسفوپروتئین ساختاری از کپسید HCV، از اولین 191 امینو اسید پروتئین چندگانه ویروس تشکیل شده است. آنتیژن هسته ویروس هپاتیت C در بین ژنوتیپ‌های HCV به طور بالقوه حفظ شده است. آنها در تمام نقاط ویروس و در ساختارهای پروتئین هسته بدون RNA وجود دارند.
پروتئین‌های جلد (E1 و E2)
E1 و E2 دو گلیکوپروتئین پوشش ویروسی هستند که در پوشش لیپیدی فراگیر قرار دارند. هر دوی آنها مسئول ضمیمه شدن ویروس به سلول و ورود به سلول هستند. در داخل این پوشش، هسته‌ای ایکوساهدرون با قطرهای 33-40 نانومتر وجود دارد.
پروتئین‌های غیرساختاری
NS1 (p7) به عنوان یک پروتئین عبوری از مموری با 63 اسید آمینه نقش مهمی در فرم‌گیری ویروس ایفا می‌کند. NS2 یک پروتئین عبوری است که فعالیت پروتئاز دارد و NS3 یک پروتئین 67 kDa است که فعالیت پروتئاز سرین در انتهای N-terminal دارد و یک مختلط هترودیمریک با NS4A تشکیل می‌دهد که به عنوان کوفاکتور پروتئیناز عمل می‌کند. NS4B برای جذب پروتئین‌های ویروسی دیگر ضروری است. NS5A، به عنوان یک فسفرپروتئین هیدروفیلیک، برای تکثیر ویروس، تنظیم مسیرهای سیگنال‌دهی سلولی و پاسخ انترفن نقش کلیدی ایفا می‌کند. پروتئین NS5B پولیمراز RNA وابسته به RNA است.
استفاده از آنتی‌ژن‌های HCV
آنژن‌های HCV وجود دارند که باید در آزمایش‌های آنتیبادی ضد HCV برای تشخیص آنتی‌بادی‌های ضد HCV در خون استفاده شوند. آزمایش با تست سرولوژیک برای شناسایی بیماران آلوده به ویروس استفاده می‌شود. آزمایش Anti-HCV طراحی شده است تا وجود آنتیبادی ضد HCV را در نمونه‌های انسانی مانند اهداکنندگان داوطلب خون کامل و مولفه‌های خون و اهداکنندگان زنده دیگر شناسایی کند.
جعبه‌ابزار مصرفی PRISM HCV
آزمایش ABBOTT PRISM HCV برای تشخیص کیفی آنتی‌بادی‌های ضد ویروس هپاتیت C (Anti-HCV) در نمونه‌های سرم و پلاسما انسانی استفاده می‌شود که یک آزمایش ایمنولوژیک شیمی‌لومینوسنت درون زیستی (ChLIA) است. این جعبه‌ابزار شامل آنتی‌جن‌های بازسازی شده، شامل پروتئین هسته و پروتئین‌های غیرساختاری (NS3، NS4 و NS5) است و بنابراین می‌تواند برای تشخیص آنتی‌بادی‌های ضد این آنتی‌جن‌ها استفاده شود.
پروتئین HCr43 یک پروتئین فیوزیون است که از پروتئین هسته HCV و منطقه غیرساختاری 3 HCV (NS3) تشکیل شده و در اسچریشیا کلی (E. coli) .
پروتئین c100-3 در Saccharomyces cerevisiae (S. cerevisiae) به عنوان یک پروتئین فیوژن از NS3، NS4، و سوپeroxide دیسموتاز (SOD).
پروتئین فیوژن NS5-SOD نیز در عبارت زیر بیان می‌شود Saccharomyces cerevisiae .
کیت عامل Alinity s Anti-HCV
به عنوان کیت دیگر برای آزمایش anti-HCV در سیستم Alinity s، آزمایش Alinity s Anti-HCV شامل آنتی‌ژن‌های بازسازی شده مشتق‌شده از HCV (c100-3، HCr43) تولید شده در ای. کلی و قارچ است. آزمایش Alinity s Anti-HCV قصد دارد برای تشخیص آنتی‌بادی‌ها علیه پروتئین هسته، مناطق NS3 و NS4 ژنوم HCV استفاده شود.
Yaohai Bio-Pharma راه‌حل CDMO یک‌سویه برای آنتیژن HCV ارائه می‌دهد
EN
AR
HR
CS
DA
NL
FI
FR
DE
EL
IT
JA
KO
NO
PL
PT
RO
RU
ES
SV
IW
ID
LV
LT
SR
SK
SL
UK
VI
ET
HU
TH
TR
FA
AF
MS
BE
MK
UR
BN
