هپاتیت C یک بیماری کبدی است که توسط ویروس هپاتیت C (HCV) ایجاد می شود که از طریق خون فرد آلوده منتقل می شود. در سراسر جهان، تخمین زده می‌شود که 58 میلیون نفر به ویروس هپاتیت C مبتلا می‌شوند و سالانه حدود 1.5 میلیون بیمار جدید به این ویروس مبتلا می‌شوند. هپاتیت مزمن C حدود 3.2 میلیون جوان را مبتلا می کند و می تواند باعث هپاتیت حاد و مزمن شود که ممکن است شامل یک بیماری خفیف و یک بیماری جدی و مادام العمر مانند سیروز کبدی و سرطان (سرطان کبدی و لنفوم) باشد. برخلاف هپاتیت A و B، در حال حاضر هیچ واکسنی برای ویروس هپاتیت C وجود ندارد.
ذره ویروس هپاتیت C به عنوان یک ویروس تک رشته ای RNA (ssRNA) کوچک، محصور با حس مثبت و متعلق به خانواده Flaviviridae، از یک پوشش غشایی لیپیدی تشکیل شده است که قطر آن 55 تا 65 نانومتر است.
ژنوم HCV از یک قاب باز خواندنی منفرد تشکیل شده است که طول آن 9600 باز نوکلئوتیدی است. پروتئین های ساختاری HCV پروتئین هسته، پروتئین های پوششی E1 و E2 هستند و پروتئین های غیر ساختاری حاوی NS2، NS3، NS4A، NS4B، NS5A و NS5B هستند. پروتئین های ویروس به ترتیب زیر در امتداد ژنوم مدیریت می شوند: آنتی ژن هسته پایانی N (HCVcAg)-E1-E2-p7- NS2-NS3-NS4A-NS4B-NS5A-NS5B-C پایانه.
آنتی ژن هسته HCV (HCVcAg)
به عنوان یک فسفوپروتئین ساختاری کپسید HCV، آنتی ژن هسته HCV (HCVcAg) از اولین 191 اسید آمینه پلی پروتئین ویروسی تشکیل شده است. آنتی ژن اصلی ویروس هپاتیت C در ژنوتیپ های HCV بسیار حفظ می شود. آنها در سرتاسر ویروس و در ساختارهای پروتئینی هسته بدون RNA وجود دارند.
پروتئین پاکت (E1 و E2)
E1 و E2 دو گلیکوپروتئین پوششی ویروسی هستند که در پوشش لیپیدی تعبیه شده اند. هر دوی آنها مسئول اتصال ویروسی و ورود سلول هستند. درون پاکت یک هسته ایکوسادرال با قطرهای 33-40 نانومتر قرار دارد.
پروتئین های غیر ساختاری
پروتئین NS63 (p1) به عنوان یک پروتئین پوشاننده غشاء 7 اسید آمینه، نقش مهمی در مورفوژنز ویروس ایفا می کند. NS2 یک پروتئین گذرنده با فعالیت پروتئاز است و NS3 یک پروتئین 67 کیلو دالتون با فعالیت پروتئاز سرین در ترمینال N است و یک کمپلکس هترودیمری با NS4A را تشکیل می دهد که به عنوان کوفاکتور پروتئیناز عمل می کند. NS4B برای جذب سایر پروتئین های ویروسی ضروری است. NS5A، به عنوان یک فسفوپروتئین آبدوست، برای تکثیر ویروسی، تعدیل مسیرهای پیام رسانی سلولی و پاسخ اینترفرون ضروری است. پروتئین NS5B RNA پلیمراز وابسته به RNA است.
کاربرد آنتی ژن های HCV
آنتی ژن های HCV وجود دارد که باید در آزمایش های آنتی بادی ضد HCV برای تشخیص آنتی بادی های علیه HCV در خون استفاده شود. آزمایش آنتی بادی های ضد HCV با آزمایش سرولوژیکی بیماران آلوده به ویروس را شناسایی می کند. سنجش Anti-HCV برای شناسایی اهداکنندگان انسانی مانند اهداکنندگان داوطلب خون کامل و اجزای خون و سایر اهداکنندگان زنده برای وجود ضد HCV طراحی شده است.
کیت معرف HCV PRISM
سنجش ABBOTT PRISM HCV برای تشخیص کیفی آنتی بادی‌های ویروس هپاتیت C (ضد HCV) در نمونه‌های سرم و پلاسمای انسانی استفاده می‌شود که یک روش ایمنی شیمی‌تابناک (ChLIA) است. این کیت حاوی آنتی ژن های نوترکیب، از جمله پروتئین هسته و پروتئین های غیرساختاری (NS3، NS4 و NS5) است و بنابراین می تواند برای شناسایی آنتی بادی ها علیه این آنتی ژن ها استفاده شود.
پروتئین HCr43 یک پروتئین ترکیبی متشکل از پروتئین هسته HCV و ناحیه غیر ساختاری HCV 3 (NS3) است که در اشریشیا کلی (E. coli).
پروتئین c100-3 در بیان می شود ساکارومایسس سرویزیه (S. cerevisiae) به عنوان یک پروتئین همجوشی NS3، NS4 و سوپراکسید دیسموتاز (SOD).
پروتئین فیوژن NS5-SOD نیز در بیان می شود Saccharomyces cerevisiae.
کیت معرف Anti-HCV Alinity
به عنوان کیت دیگری برای تست ضد HCV در سیستم Alinity s، سنجش Anti-HCV Alinity از آنتی ژن های مشتق شده از HCV نوترکیب (c100-3، HCr43) ساخته شده در باکتری E. coli و مخمر. سنجش Anti-HCV Alinity برای تشخیص آنتی بادی‌ها علیه پروتئین هسته، مناطق NS3 و NS4 ژنوم HCV در نظر گرفته شده است.
Yaohai Bio-Pharma راه حل CDMO یک مرحله ای را برای آنتی ژن HCV ارائه می دهد
EN
AR
HR
CS
DA
NL
FI
FR
DE
EL
IT
JA
KO
نه
PL
PT
RO
RU
ES
SV
IW
ID
LV
LT
SR
SK
SL
UK
VI
ET
HU
TH
TR
FA
AF
MS
BE
MK
UR
BN
