پروتئینهای نوترکیب اغلب شاهد اکسیداسیون زنجیرههای جانبی اسید آمینه در معرض، مانند تریپتوفان (Trp) و متیونین (Met) هستند که خواص فیزیکوشیمیایی پروتئینها را تغییر میدهد. این تغییرات ممکن است به نوبه خود به تغییر عملکردهای بیولوژیکی پروتئین های آسیب دیده، مانند از دست دادن اتصال، کاهش فعالیت آنزیمی، پاکسازی سریع غیرمنتظره کمک کند. پروتئین ها اهداف مهمی برای واکنش های اکسیداتیو هستند زیرا به سرعت با اکسیدان ها واکنش می دهند و در سلول ها، بافت های خارج سلولی و مایعات بدن به وفور یافت می شوند.
بنابراین، نظارت بر اکسیداسیون پروتئین برای توسعه موفق بیودارویی حیاتی است.
Yaohai Bio-Pharma خدمات تجزیه و تحلیل اکسیداسیون اسید آمینه را ارائه می دهد که به شما امکان می دهد اکسیداسیون اسید آمینه را با کروماتوگرافی مایع - طیف سنجی جرمی (LC-MS) تعیین کنید.
ما در خصوصیات ساختاری پروتئین مولکولهای بزرگ مختلف، از جمله واکسنهای زیر واحد نوترکیب، نانوبادیها/VHHs/آنتیبادیهای تک دامنه (sdAbs)، قطعات آنتیبادی، هورمونها/پپتیدها، سیتوکینها، فاکتورهای رشد (GF)، آنزیمها، نقش داشتهایم. و غیره.
الزامات نظارتی برای اکسیداسیون اسید آمینه
طبق دستورالعمل ICH Q6B، اشکال اکسید شده ممکن است با روشهای کروماتوگرافی، الکتروفورتیک و/یا سایر روشهای تحلیلی مرتبط (مانند کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC)، الکتروفورز مویرگی، طیفسنجی جرمی، دو رنگنگاری دایرهای شناسایی و مشخص شوند.
روش های تحلیلی
تحلیل و بررسی |
مواد و روش ها |
اکسیداسیون اسید آمینه |
LC-MS، کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا فاز معکوس (RP-HPLC) یا کروماتوگرافی مایع با عملکرد بالا (HIC-HPLC) و طیف سنجی جرمی |
رویه های تحلیلی
1. آماده سازی نمونه
2. LC-MS
3 تحلیل داده ها
بقایای تریپتوفان (Trp) به دلیل واکنش پذیری بالای ایندول معطر با گونه های اکسیژن فعال، به ویژه در معرض اکسیداسیون هستند. اکسیداسیون Trp نیاز به قرار گرفتن در معرض مقداری از باقی مانده های Trp دارد که به طور معمول در ساختار سه بعدی پروتئین مدفون هستند.
با این حال، زمانی که باقی مانده های Trp اکسید می شوند، می توانند به محصولات مختلفی با خواص بسیار متفاوت از Trp اصلی تبدیل شوند. رایج ترین مسیر برای اکسیداسیون Trp شامل تشکیل N-formylkinurenine است (تفاوت جرم: +32).
یکی دیگر از اسیدهای آمینه اکسید شده متیونین است. اتم گوگرد در باقیمانده Met می تواند یک یا دو اتم اکسیژن را بپذیرد که به ترتیب منجر به تشکیل سولفوکسید (تفاوت جرم: 16+) یا سولفون (تفاوت جرم: 32+) می شود. این اصلاح به دلیل قرار گرفتن در معرض سطحی معمولی بالای Met نسبتاً رایج است.