لیشمانیوز یک بیماری انگلی کشنده است که ناشی از گونه های لیشمانیا. و از طریق نیش پشه خاکی منتقل می شود. این بیماری یک اورژانس بهداشت عمومی جهانی است. گونههای مختلف لیشمانیا میتوانند آن را به سه شکل بالینی متمایز نشان دهند: لیشمانیوز جلدی (CL)، لیشمانیوز مخاطی جلدی (MCL) و لیشمانیوز احشایی (VL). در حال حاضر یک واکسن ثبت شده علیه لیشمانیوز انسانی وجود ندارد.
آنتی ژن های زیر موضوع تحقیقات فشرده بر روی تعدادی از واکسن های زیرواحد نوترکیب بوده اند: LeIF، gp63، p36/LACK، A-2، PSA-2/gp46/M-2، FML، LCR1، ORFF، KMP11، LmSTI1. ، TSA، HASPB1، پروتئین Q، سیستئین پروتئاز B (CPB) و A (CPA).
مطالعات بالینی فاز دوم برای واکسن های آنتی ژن نوترکیب مبتنی بر LEISH-F1، LIESH-F2، و LEISH-F3 تکمیل شده است که نشان دهنده پتانسیل آنها به عنوان کاندیدای واکسن علیه لیشمانیوز است. LEISH-F1 کمکی MPL-SE از LEISH-F1 (Leish-111f) تشکیل شده است، یک پروتئین مهندسی شده که توسط 3 ژن رمزگذاری شده است: L. Major همولوگ آنتی اکسیدان تیول اختصاصی یوکاریوتی (TSA)، پروتئین القایی استرس 1 (LmSTI1) و L. braziliensis ازدیاد طول و فاکتور شروع (LeIF). LEISH-F2 از LEISH-F1 مشتق شده است، با جایگزینی اسید آمینه گلوتامین (Gln) برای Lys274، که فرآیند تولید را افزایش می دهد.
GL-SE یک ادجوانت موجود در LEISH-F3 است، اما نوکلئوزید هیدرولاز نوترکیب (NH) و استرول 24-c-متیل ترانسفراز (SMT) به طور جداگانه وجود دارد.