کاربرد VLPs در واکسن های انسانی و دامپزشکی

هفته گذشته به طور مختصر ویژگی ها، مکانیسم های عمل (MoA) و سیستم های بیان VLP ها (ذرات ویروس مانند) را معرفی کردیم. VLP ها پروتئین های ساختاری ویروسی هستند که حاوی مواد ژنتیکی ویروسی نیستند. علاوه بر این، مزایای آنها شامل خودآرایی در مقیاس نانو، اپی توپ های سطحی تکراری، سهولت اصلاح ژنتیکی و شیمیایی، و ایمنی ذاتی است. در نتیجه، VLP ها نقش مهمی در تولید واکسن دارند.

در این مقاله کاربرد VLP ها در واکسن ها را توضیح خواهیم داد. طراحی واکسن های VLP برای ایجاد واکسن های موثرتر و ایمن تر VLP بسیار مهم است. Yaohai Bio-Pharma با موفقیت بسیاری از واکسن‌های VLP و بیش از 100 پروژه پروتئین نوترکیب CMC را برای مشتریان جهانی در زمینه‌های سلامت انسان و حیوانات تحویل داده است. با استفاده از تجربه گسترده Yaohai، ما ملاحظات کلیدی در طراحی واکسن VLP را خلاصه کرده‌ایم و از کنترل دقیق هر عامل در طول ساخت اطمینان حاصل می‌کنیم. این جنبه های حیاتی شامل اندازه و شکل، بار سطحی، بیان آنتی ژن، سطح داخلی و همچنین تغییرات ژنتیکی و شیمیایی VLP ها می شود.

1. اندازه و شکل

اندازه و شکل VLPها عوامل مهمی هستند که اثرات ایمنی آنها را تعیین می کنند. VLPهای ایده‌آل باید ابعاد، شکل‌ها و الگوهای پیوند گیرنده مشابهی با ویروس‌های طبیعی داشته باشند که به آن‌ها اجازه می‌دهد توسط سیستم ایمنی شناسایی و بلعیده شوند و سلول‌های ایمنی را بهتر فعال کنند. در حال حاضر، اندازه اکثر VLP ها بین 10 تا 200 نانومتر است. این محدوده اندازه ایده آل می تواند انتشار آزاد VLP ها را از طریق دیواره عروق لنفاوی و درونی سازی آسان تر توسط سلول های ارائه دهنده آنتی ژن مانند سلول های دندریتیک و ماکروفاژها را تسهیل کند و در نتیجه به طور موثر پاسخ های ایمنی را القا کند. علاوه بر این، اندازه VLP ها همچنین تعیین می کند که آیا آنها می توانند به طور موثر توسط سلول های ارائه دهنده آنتی ژن جذب و پردازش شوند.

2. شارژ سطحی

بار سطحی VLP ها به طور بالقوه بر درونی شدن ذرات VLP در سلول های ایمنی و تغییر پاسخ های ایمنی تأثیر می گذارد. در مقایسه با VLP های دارای بار منفی یا خنثی، VLP های کاتیونی تمایل به القای درونی سازی سلولی بالاتری دارند، که ممکن است به تعامل الکترواستاتیک بین VLP ها و دو لایه فسفولیپیدی آنیونی غشای سلولی نسبت داده شود. VLP ها با بار سطحی مثبت می توانند محتویات بار منفی خود را محافظت کنند و جذب سلول ها را آسان تر کنند. با این حال، بار سطحی بیش از حد بالا ممکن است منجر به اتصال غیر اختصاصی و واکنش‌های سمی بالقوه شود. بنابراین، برای دستیابی به اثرات ایمنی و ایمنی مطلوب، بار سطحی باید به دقت تنظیم شود.

3. بیان آنتی ژن ها

انتخاب آنتی ژن های ویروسی با ایمنی زایی بالا و اطمینان از بیان مناسب آنها بر روی سطح VLP ها برای طراحی واکسن های موثر بسیار مهم است. برای VLP هایی که اپی توپ های سلول T را ارائه می دهند، نیازی به قرار گرفتن آنتی ژن در سطح بیرونی وجود ندارد زیرا VLP ها در سیستم لیزوزوم-اندوسیتی سلول های ارائه دهنده آنتی ژن تجزیه می شوند و پپتیدهای اپی توپ حاصل به نمایش گذاشته می شوند. گیرنده های سلول T بنابراین، آنتی ژن را می توان در یک موقعیت پنهان در داخل VLP قرار داد. محل بهینه درج باید از طریق تجزیه و تحلیل ساختاری تعیین شود تا از تأثیرگذاری بر یکپارچگی ساختاری VLP یا تغییر ایمنی زایی آن جلوگیری شود.

در مقابل، تعامل مستقیم بین گیرنده‌های سلول B و اپی توپ‌های سلول B برای ایجاد پیوند متقابل گیرنده سلول B و تولید آنتی‌بادی مورد نیاز است. بنابراین، اپی توپ های سلول B باید در مکان های در معرض سطح VLP ها، ترجیحا در مناطق ایمنی غالب باشند. به‌علاوه، حلقه‌های سطحی یا موقعیت‌های N-ترمینال/C-ترمینال خارجی VLP مکان‌های درج ایده‌آلی هستند، زیرا این مکان‌ها می‌توانند آنتی‌ژن‌های با اندازه بزرگ‌تر را در خود جای دهند.

4. انتخاب مطالب

داخل VLP ها اغلب برای ذخیره مواد ژنتیکی استفاده می شود که برای تکثیر ویروسی و ثبات ساختاری حیاتی هستند. از طریق نانوراکتورها یا رویکردهای نوترکیب، اسیدهای نوکلئیک با بار منفی یا سایر ادجوانت های ایمنی نیز می توانند در داخل VLP ها بارگذاری شوند. سطح داخلی VLP ها می تواند محتویات را در برابر تخریب آنزیمی محافظت کند، جذب این مواد توسط سلول های هدف را افزایش دهد و ادجوانت های ایمنی را برای افزایش ایمنی زایی VLP ها آزاد کند. به طور خلاصه، این تنظیمات به تقویت پاسخ های ایمنی، ردیابی توزیع VLP ها در بدن و کنترل انتشار و تحویل VLP ها کمک می کند.

5. تغییرات شیمیایی و ژنتیکی

از طریق اصلاح ژنتیکی، آنتی ژن های خارجی را می توان به VLP ها وارد کرد. فرآیند کلی اصلاح ژنتیکی شامل بهینه سازی کدون ژن های آنتی ژن و VLP بر اساس الزامات سیستم بیان یوکاریوتی یا پروکاریوتی و به دنبال آن سنتز مصنوعی ژن همجوشی و تولید پروتئین کایمریک نوترکیب است.

اصلاح شیمیایی عمدتاً بر پیوندهای کووالانسی بین VLP ها و آنتی ژن ها متکی است. پیوندهای کووالانسی در درجه اول از طریق گروه های عملکردی سطحی روی VLP ها به دست می آیند که از سطح VLP سرچشمه می گیرند یا به طور مصنوعی معرفی می شوند. اصلاح شیمیایی انعطاف پذیری بیشتری را ارائه می دهد، اما کنترل و تولید مثل فرآیند واکنش آن در مقایسه با اصلاح ژنتیکی دشوار است.

نتیجه

با توجه به تولید واکسن های VLP، Yaohai Bio-Pharma به عنوان یک پلت فرم قابل اعتماد با تجربه گسترده و فرآیندهای تولید دقیق می ایستد. Yaohai Bio-Pharma با درک عمیق خود از این ملاحظات کلیدی در طراحی واکسن VLP، تضمین می کند که واکسن VLP برای ارائه حداکثر کارایی و ایمنی برای رفع نیازهای مشتری طراحی شده است. Yaohai Bio-Pharma با هدف برتری در هر مرحله از فرآیند تولید، از کیفیت و ایمنی واکسن‌های VLP خود اطمینان می‌دهد، بنابراین آنها را به انتخابی مطلوب برای مشتریان تبدیل می‌کند.

Yaohai Bio-Pharma نیز فعالانه به دنبال شرکای سازمانی یا فردی جهانی است. و رقابتی ترین غرامت را در صنعت ارائه می دهد. در صورت داشتن هرگونه سوال، لطفا با ما تماس بگیرید: [email protected]